نقش معلمان در پرورش هوش اجتماعی و عاطفی دانش آموزان: راهبردها و چالش ها

رشد هوش اجتماعی و عاطفی دانش آموزان به عنوان یکی از ارکان اساسی تربیت در مدارس، نقش مهمی در موفقیت تحصیلی، تعاملات اجتماعی و سلامت روانی آن ها ایفا می کند. معلمان، به عنوان یکی از تاثیرگذارترین عناصر محیط آموزشی، می توانند با بهره گیری از راهبردهای آموزشی مناسب، این مهارت ها را در دانش آموزان تقویت کنند. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش معلمان در پرورش هوش اجتماعی و عاطفی دانش آموزان، راهکارهای موثر در این زمینه و چالش های پیش روی معلمان تدوین شده است. یافته های پژوهش های پیشین نشان می دهد که ایجاد محیط یادگیری حمایتی، الگوسازی رفتارهای اجتماعی و عاطفی، آموزش مهارت های ارتباطی و همدلی، تقویت تعاملات گروهی، و فراهم سازی فرصت هایی برای بیان احساسات، از جمله راهکارهای موثر در پرورش این ابعاد در دانش آموزان محسوب می شوند. با این حال، معلمان در اجرای این راهبردها با چالش هایی همچون محدودیت زمانی به دلیل فشردگی برنامه های درسی، کمبود آموزش های تخصصی، تفاوت های فردی و فرهنگی در بین دانش آموزان، و مشکلات رفتاری برخی از آن ها مواجه هستند. برای غلبه بر این چالش ها، پیشنهادهایی نظیر افزایش دوره های آموزشی ویژه برای معلمان، تعدیل برنامه های درسی برای گنجاندن مهارت های اجتماعی و عاطفی، استفاده از رویکردهای تلفیقی در آموزش، تقویت همکاری بین مدرسه و خانواده، و طراحی برنامه های مداخله ای ویژه ارائه شده است. نتایج این مقاله تاکید می کند که نقش معلمان در رشد هوش اجتماعی و عاطفی دانش آموزان غیرقابل انکار است و اجرای سیاست های حمایتی و آموزشی مناسب می تواند به توسعه این مهارت ها در محیط مدرسه کمک کند.

کلیدواژه ها:

معلمان ، هوش اجتماعی ، هوش عاطفی ، رشد عاطفی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش عاطفی ، تعاملات اجتماعی ، محیط یادگیری