نقش برنامه ریزی درسی مبتنی بر فناوری در تحقق اهداف سند تحول بنیادین

تحول در نظام آموزشی و برنامه ریزی درسی، یکی از ضرورت های اجتناب ناپذیر برای پاسخ به چالش های عصر فناوری و تغییرات سریع جهانی است. در این راستا، استفاده از فناوری های نوین، به ویژه فناوری های دیجیتال و هوش مصنوعی، در برنامه ریزی درسی می تواند به طور چشمگیری کیفیت آموزش را ارتقا دهد و فرآیند یادگیری را به سمت رویکردهای مبتنی بر یادگیری شخصی سازی شده، خلاقیت، تفکر انتقادی و حل مسئله هدایت کند. در سال های اخیر، استفاده از فناوری های نوظهور در آموزش، به ویژه هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، واقعیت افزوده، و بلاک چین، باعث شده است که آموزش به طور فزاینده ای تعاملی، شخصی سازی شده و متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان طراحی شود. این امر امکان فراهم آوردن تجربه های یادگیری متفاوت و جذاب تر را برای دانش آموزان ایجاد کرده است. همچنین، فناوری های نوین، زمینه های جدیدی را برای ارتقای مهارت های قرن ۲۱ در دانش آموزان، مانند مهارت های دیجیتال، تفکر انتقادی و خلاقیت، فراهم کرده است. عواملی همچون عدم آمادگی زیرساختی، کمبود مهارت های فناورانه در معلمان، و مقاومت در برابر تغییرات ممکن است مانع از تحقق اهداف آموزشی مبتنی بر فناوری شود. برای غلبه بر این چالش ها، بهبود زیرساخت های فناوری در مدارس، آموزش مستمر معلمان و خانواده ها، و حمایت از سیاست گذاران در این زمینه ضروری است. آینده پژوهی در برنامه ریزی درسی و استفاده از فناوری های نوظهور می تواند به عنوان یک استراتژی کلیدی در جهت تحقق اهداف سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و سایر اهداف آموزشی کشورها عمل کند. این رویکرد به ویژه در بهبود یادگیری دانش آموزان، ایجاد مهارت های جدید و تقویت مشارکت فعال خانواده ها و سیاست گذاران موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، فناوری ، سند تحول بنیادین ، خلاقیت ، دانش آموزان