بررسی ارتباط بین محیط آموزشی فیزیکی در شکل گیری شخصیت دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین محیط آموزشی فیزیکی و شکل گیری شخصیت دانش آموزان در مدارس ابتدایی صورت گرفته است. روش تحقیق به صورت مروری با استفاده از تحلیل داده های به دست آمده از مطالعات میدانی، مشاهده های مستقیم، مصاحبه های نیمه ساختاریافته و بررسی اسناد و مدارک انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که بهبود نورپردازی، دکوراسیون، چیدمان کلاس و امکانات رفاهی تاثیر مثبت و مستقیمی بر افزایش انگیزه، تمرکز و رشد فردی دانش آموزان داشته و باعث بهبود تعاملات اجتماعی نیز شده است. در نتیجه، محیط آموزشی فیزیکی به عنوان عاملی کلیدی در شکل گیری ویژگی های شخصیتی مانند اعتماد به نفس، خلاقیت و همکاری در دانش آموزان شناخته شد. همچنین، یافته ها نشان می دهد که تغییرات محیطی می تواند به عنوان ابزاری استراتژیک در تدوین برنامه های آموزشی و پرورشی موثر باشد. بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهاداتی کاربردی جهت بهبود شرایط محیطی مدارس و ارتقای فرآیند یادگیری ارائه گردید که شامل بهبود نورپردازی و دکوراسیون، تغییر چیدمان کلاس، ارتقای امکانات رفاهی و برگزاری کارگاه های تخصصی آموزشی است. در نهایت، پژوهش تاکید می کند که توجه به ابعاد فیزیکی محیط آموزشی می تواند زمینه ساز شکل گیری شخصیت مثبت و پویا در دانش آموزان گردد.

کلیدواژه ها:

: محیط آموزشی ، شخصیت دانش آموز ، نورپردازی ، چیدمان کلاس