تاثیر آموزش معنادهی به زندگی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی بر اضطراب وجودی دختران نابینای شهر یزد

برساخت های اجتماعی، انگاره ها و پیش فرض های فرهنگی شکل گرفته در مورد نابینایان به ویژه دختران نابینا، احساسات نامطلوبی را در افراد نابینا برمی انگیزند و معمولا رنج مضاعفی را به آنها تحمیل می کنند. اضطراب از مهمترین احساسات نامطلوبی است که در دختران نابینا وجود دارد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش معنادهی به زندگی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی بر اضطراب وجودی در دختران نابینا، انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه، ۳۰ نفر از دختران نابینا از کلیه دختران عضو جامعه نابینایان استان یزد در سال ۱۴۰۲ به صورت در دسترس انتخاب شدند؛ سپس به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند، هر دو گروه قبل از مداخله با آزمون اضطراب وجودی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در آموزش ۱۰ جلسهای ۵/۱ ساعت معنادهی به زندگی بهشیوه گروهی شرکت کردند؛ سپس پسآزمون از دو گروه به عمل آمد و داده ها با استفاده از نرم افزار نسخه ۲۵ و آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل نشان داد که در بررسی تفاوت گروه ها در پس آزمون بین نمرات گروه آزمایش و کنترل در اضطراب وجودی تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که آموزش معنادهی به زندگی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی باعث کاهش اضطراب وجودی دختران نابینا و مولفه های آن می شود.

کلیدواژه ها:

معنادهی به زندگی ، اضطراب وجودی ، یکپارچه توحیدی ، نابینا ، دختران