تاثیر روش یادگیری مبتنی بر بازی بر ارتقای کیفیت یادگیری در مدارس ابتدایی

آموزش در دوره ابتدایی، به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نقشی حیاتی در شکل گیری شخصیت و بنیان های علمی دانش آموزان ایفا می کند. در این راستا، تلاش برای یافتن روش های آموزشی نوین و اثربخش که بتواند کیفیت یادگیری را ارتقا بخشد، همواره مورد توجه متخصصان و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت بوده است. یکی از رویکردهای نوین و مورد تاکید در سال های اخیر، روش یادگیری مبتنی بر بازی است. بازی، به عنوان یک فعالیت طبیعی و لذت بخش برای کودکان، نه تنها موجب سرگرمی و نشاط آنان می شود، بلکه فرصت های بی شماری را برای یادگیری فعال، تعامل اجتماعی، حل مسئله و پرورش خلاقیت فراهم می آورد. با وجود شواهد فزاینده مبنی بر فواید یادگیری از طریق بازی، هنوز ابهامات و چالش هایی در زمینه چگونگی پیاده سازی موثر این روش در مدارس ابتدایی و میزان دقیق تاثیر آن بر جنبه های مختلف کیفیت یادگیری وجود دارد. فقدان یک بررسی جامع و نظام مند از پژوهش های انجام شده در این حوزه، مانع از درک کامل و یکپارچه از پتانسیل های یادگیری مبتنی بر بازی و ارائه راهکارهای عملی برای آموزگاران و سیاست گذاران آموزشی شده است. از این رو، انجام یک مقاله مروری که به بررسی و تحلیل پژوهش های موجود در زمینه تاثیر روش یادگیری مبتنی بر بازی بر ارتقای کیفیت یادگیری در مدارس ابتدایی بپردازد، از اهمیت و ضرورت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه مروری تلاش خواهد کرد تا با جمع آوری، سازماندهی و سنتز یافته های پژوهشی، تصویری روشن و جامع از تاثیرات این روش آموزشی بر ابعاد مختلف یادگیری از جمله پیشرفت تحصیلی، انگیزه، مشارکت، مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

روش یادگیری مبتنی بر بازی ، ارتقای کیفیت یادگیری ، آموزگار ، دانش آموزان ، مدارس ابتدایی