طراحی بازی های رومیزی مبتنی بر مهارتهای حل تعارض برای دانش آموزان ابتدایی با هدایت مشاور مدرسه

هدف طراحی و ارزیابی بازیهای رومیزی هدفمند برای تقویت مهارتهای حل تعارض در دانشآموزان ابتدایی، تحت هدایت مشاوران مدرسه انجام شد. با توجه به چالشهای فزاینده تعاملات اجتماعی در محیطهای آموزشی و ضعف کودکان در مدیریت اختلافات بهدلیل رشد شناختی ناکامل (Johnson & Johnson, ۲۰۰۵)، این مطالعه بر پایه نظریههای یادگیری اجتماعی بندورا (۱۹۷۷) و چارچوب حل تعارض فیشر و اوری (۱۹۸۱)، به طراحی بازیهایی پرداخت که مکانیکهای آنها بر همکاری، مذاکره، و درک متقابل استوار است. روش تحقیق ترکیبی (کیفی-کمی) با مشارکت ۶۰ دانشآموز ابتدایی در تهران و استفاده از ابزارهایی مانند مشاهده رفتار، مصاحبه با مشاوران، و پرسشنامه استاندارد SSRS اجرا شد. یافتهها نشان داد دانشآموزانی که در ۸ جلسه بازی ساختاریافته شرکت کردند، بهبود ۴۰ درصدی در «گوشدادن فعال» و کاهش ۲۵ درصدی رفتارهای تندخویانه (با سطح معناداری ۰.۰۵ > p) از خود نشان دادند. همچنین، مشاوران با استفاده از این بازیها، توانستند تعارضات پنهان را شناسایی و راهبردهای شخصیسازیشده برای دانشآموزان طراحی کنند. این پژوهش ثابت میکند که ادغام بازیهای رومیزی در برنامههای مشاوره مدرسه نهتنها هزینههای آموزشی را کاهش میدهد، بلکه با تبدیل تعارض به فرصتی برای یادگیری، سازگاری فرهنگی و تقویت خودآگاهی را تسهیل میکند (حسینی، ۱۳۹۹؛ Deutsch, ۲۰۱۶). نتایج، گامی نوین در حوزه آموزش غیرمستقیم مهارتهای اجتماعی است و لزوم توجه به نقش مشاوران در طراحی بازیهای آموزشی را برجسته میسازد.

کلیدواژه ها:

بازیهای رومیزی ، حل تعارض ، دانش آموزان ابتدایی ، مشاور مدرسه ، مهارتهای اجتماعی