مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری و بهشیاری مبتنی بر شناخت بر کاهش عود در افراد وابسته به مواد افیونی

مقدمه: عود مصرف مواد افیونی از چالش های مهم درمان وابستگی است و روش های موثر درمانی می توانند نقش بسزایی در کاهش آن داشته باشند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری و گروه درمانی بهشیاری مبتنی بر شناخت در کاهش عود در افراد وابسته به مواد افیونی انجام شد روش: مطالعه به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری شامل افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب در نیمه اول سال ۱۳۹۶ بود. از میان داوطلبان واجد شرایط، ۳۶ نفر با تشخیص وابستگی به مواد افیونی به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه ۱۲ نفری (گروه درمانی شناختی-رفتاری، گروه درمانی بهشیاری مبتنی بر شناخت، و گروه کنترل) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از مقیاس پیش بینی عود گردآوری شد. گروه درمانی بهشیاری مبتنی بر شناخت در ۸ جلسه ۲ ساعته و گروه درمانی شناختی-رفتاری در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای ارائه شد. یافته ها: نتایج تحلیل ها نشان داد بین سه گروه تفاوت معناداری از نظر تاثیر بر قدرت میل (۳۶/۰=η²، ۰۰۱/۰p<)، احتمال مصرف (۴۱/۰=η²، ۰۰۱/۰p<)، و ترکیب خطی خرده مقیاس های قدرت میل و احتمال مصرف (۷۷/۰=η²، ۰۰۱/۰p< ) وجود دارد. گروه بهشیاری مبتنی بر شناخت نسبت به گروه شناختی-رفتاری و گروه کنترل نمرات پایین تری در قدرت میل و احتمال مصرف مواد داشت. نتیجه گیری: هر دو روش گروه درمانی شناختی-رفتاری و بهشیاری مبتنی بر شناخت در کاهش عود مواد افیونی موثرند، اما روش بهشیاری مبتنی بر شناخت اثربخشی بیشتری نشان داد. این یافته ها بر لزوم بهره گیری از مداخلات مبتنی بر بهشیاری در درمان وابستگی به مواد تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی-رفتاری ، گروه درمانی بهشیاری مبتنی بر شناخت ، عود ، وابستگی به مواد افیونی