مروری بر ابعاد گزارشگری پایداری شرکت ها

گزارش پایداری ، یک گزارش سازمانی است که اطلاعاتی را در خصوص عملکرد اقتصادی ، زیست محیطی ، اجتماعی و حکمرانی ارائه می کند. به عبارتی گزارشگری پایداری به سازمان ها کمک می کند تا عملکرد اقتصادی ، زیست محیطی ، اجتماعی و حکمرانی را اندازه گیری ، استنباط و مورد تبادل نظر قرار داده و تغییرات مورد نیاز را به شکلی موثرتر مدیریت نماید. شرکت ها با استفاده از گزارشگری پایدار به فشارها و درخواست های جامعه برای انجام رفتار اجتماعی مسئولانه از سوی شرکت ها واکنش نشان داده و به وسیله محیط بیرونی ملزم بدان می شوند که به نحو مسئولانه پذیرتری فعالیت کنند. شرکت ها در انطباق با نظریه شفافیت داوطلبانه ، به ارائه اطلاعاتی که نشانگر ایفای مسئولیت های اجتماعی در بهبود عملکرد اقتصادی است اقدام کرده و با ارسال چنین داده هایی سعی در بهبود تصویر شرکت و کاهش اثر منفی فعالیت های خود می دارند. اثرات گزارشگری پایدار بر روی عملکرد شرکت ، منجر بدان می شود که مسئولیت شرکت ها به ویژه در محیط جامعه و محیط کسب و کاری که در آن فعالیت می کنند، به نحو احسن تحقق یابد. استفاده از گزارشگری پایداری منافع فراوانی را برای شرکت ها اعم از مشروعیت بخشیدن به فعالیت های آنها، افزایش شهرت ، ایجاد امکانات لازم برای کسب مزیت های رقابتی ، افزایش شفافیت و ایجاد امکانات بهتر برای محک زدن شرکت ها به وجود می آورد. سازمان ها و شرکت ها به عنوان یکی از مهم ترین ابزارها و الزامات توسعه و پیشرفت جوامع ، ملزم به گزارش نتایج حاصل از فعالیت های خود می باشند. به همین دلیل ، به کارگیری چارچوب گزارشگری مناسب ، نقش بسزایی درشناخت نقاط ضعف و قوت ، تصمیم گیری و برنامه ریزی برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار خواهد داشت . به کارگیری چارچوب های گزارشگری پایداری مرسوم و دستیابی به اهداف توسعه پایدار از سوی کشورهای اسلامی ، به دلیل تفاوت های فرهنگی و سطح توسعه یافتگی جوامع مذکور نسبت به جوامع غربی ، با موانع و مشکلاتی مواجه است . هدف این تحقیق ، مروری بر چارچوب های برتر گزارشگری پایداری ، تبیین ابعاد و مولفه های کلیدی گزارشگری پایداری شرکتی ، متناسب با فرهنگ و شرایط محیطی جامعه اسلامی است .

کلیدواژه ها:

گزارشگری پایداری ، مسئولیت اجتماعی ، حاکمیت شرکتی ، توسعه اقتصادی ، عملکرد زیست محیطی .