ارتباط بین انعطاف پذیری مالی و پایداری شرکتی با تاکید بر نقش ارتباطات سیاسی

با توجه به گسترش فعالیت های تجاری در جهان و پتانسیل پایداری در خلق فرصت ها، مقوله پایداری ، جزء نخستین اهداف کشورها و شرکت ها قرار گرفته است . تقویت پایداری شرکتی ، به عنوان یک استراتژی مهم برای شرکت ها، امری تصادفی نیست ، بلکه می تواند با شناسایی و توجه به عوامل مختلف بهبود یابد. بنابراین ، شناسایی عوامل موثر بر پایداری شرکتی ، امری بسیار ضروری است . با توجه به اهمیت موضوع ، هدف از انجام این پژوهش ، بررسی ارتباط بین انعطاف پذیری مالی و پایداری شرکتی با تاکید بر نقش ارتباطات سیاسی می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و جامعه آماری تحقیق ، تعداد ۱۰۱ شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۵ الی ۱۴۰۰ می باشد. در این پژوهش برای اندازه گیری پایداری شرکتی از روش امتیازدهی بر اساس پژوهش حنیفا و کوک ، برای اندازه گیری انعطاف پذیری مالی از مدل مارچیکا و مورا و برای اندازه گیری ارتباطات سیاسی از متغیر مجازی استفاده گردیده است . بطوری که اگر درصد سهام توسط دولت و یا نهادهای وابسته به دولت بیش از ۲۰ درصد باشد شرکت دارای ارتباط سیاسی است و مقدار آن برابر با یک و در غیر این صورت مقدار آن برابر با صفر خواهد بود. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از مدل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است . نتایج پژوهش نشان داد بین انعطاف پذیری مالی و پایداری شرکتی ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد ارتباطات سیاسی بر ارتباط بین انعطاف پذیری مالی و پایداری شرکتی تاثیر معنادار و منفی دارد. این بدان معنی است با افزایش ارتباطات سیاسی ، ارتباط مثبت بین انعطاف پذیری مالی و پایداری شرکتی تضعیف می گردد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری مالی ، پایداری شرکتی ، ارتباطات سیاسی .