ارتباط بین عوامل سازمانی و گزارشگری پایداری

این مطالعه رابطه بین گزارش دهی پایداری و دو عامل به نام های نوع مالکیت و اندازه شرکت را از طریق نظریه های چندگانه (نظریه نهادی ، نظریه ذینفعان ، نظریه مشروعیت و نظریه رفتار برنامه ریزی شده ) بررسی می کند. تعداد ۱۱۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ۱۳۹۴-۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت . از منظر مالکیت ، نتایج نشان می دهد که شرکت های متعلق به بخش دولتی اطلاعات پایداری بیشتری را در مقایسه با بخش خصوصی گزارش می کنند. نتایج بیشتر نشان می دهد که اندازه یک شرکت بر محتوای گزارش پایداری تاثیر می گذارد، اما شرکت های بزرگتر تمایل دارند جزئیات بیشتری را در گزارش های خود ارائه دهند. این مطالعه به ادبیات پایداری و نظریه های گزارش دهی کمک می کند. علاوه بر این ، نتایج چندین پیامد برای مدیران برای بهبود پذیرش دستورالعمل های پایداری و افزایش سطح گزارش دهی پایداری برای تقویت تصویر شرکت دارد. نتایج همچنین توسعه موثر سیاست دولت را از طریق درک آنچه که شرکت ها را برای افشای فعالیت های زیست محیطی و اجتماعی ترغیب می کند، امکان پذیر می کند.

کلیدواژه ها:

گزارشگری پایداری ، اندازه شرکت ، مالکیت مدیریتی ، تئوری مشروعیت .