ارتباط بین عملکرد پایداری و عملکرد مالی با نقش تعدیل گری اندازه شرکت

این مطالعه به بررسی تاثیر عملکرد پایداری بر عملکرد مالی در ۱۱۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ۱۳۹۴-۱۴۰۰ است . همچنین هدف این پژوهش تعیین اثر تعدیل کننده اندازه شرکت بر رابطه بین دو متغیر است . برای اندازه گیری عملکرد مالی از سه شاخص بازده دارایی ، بازده حقوق صاحبان سهام و فرصت های رشد استفاده می شود. از روش رویکرد داده های ترکیبی برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که تاثیر عملکرد پایداری بر عملکرد مالی تاثیر مثبت و معنی داری دارد. بدین معنی که با بافزایش عملکرد پایداری ، عملکرد مالی شرکت ها بهبود می یابد. همچنین ، نتایج نشان داد که اندازه شرکت ارتباط مثبت بین عملکرد پایداری و عملکرد مالی را تقویت می کند. این نتایج سازگار با تئوری نمایندگی ، تئوری مشروعیت و تئوری علامت دهی است در نهایت ، این مطالعه بینش های قابل توجهی را برای تصمیم گیرندگان و سیاست گذاران برای بهبود پایداری و مسئولیت پذیری در امور مالی و سایر تنظیمات مشابه فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

عملکرد مالی ، عملکرد پایداری ، تئوری مشروعیت ، تئوری نمایندگی ، تئوری علامت دهی .