تاثیر رفتار سرمایه گذاری بر افشای داوطلبانه با تاکید بر گزارشگری پایداری

جدایی بین مالکیت و تصمیم منشا تضاد منافع و وجود عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران است . در چنین شرایطی ، سهامداران تمایل دارند تا مکانیسم های کنترل و نظارت را برای همسو کردن منافع مدیریتی با منافع سهامداران معرفی کنند. سیستم گزارشگری پایداری مجموعه ای از ویژگی ها را ارائه می کند که هدف آن حفاظت از سهامداران و سرمایه گذاران در برابر مدیران فرصت طلب است . هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رفتار سرمایه گذاری بر افشای داوطلبانه با تاکید بر گزارشگری پایداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. از این رو تعداد ۹۸ شرکت برای دوره زمانی ۱۴۰۰-۱۳۹۵ مورد بررسی قرار گرفتند. از رویکرد داده های پانلی نیز برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده گردید. نتایج نشان داد که سرمایه گذاری بیشتر و کمتر از حد موجب محدودسازی افشای داوطلبانه می شود. همچنین ، زمانی که شرکت ها گزارش های پایداری را افشا می کنند ارتباط منفی ناکارایی سرمایه گذاری و افشای داوطلبانه تضعیف می شود از این تمایل به افشای داوطلبانه افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

رفتار سرمایه گذاری ، افشای داوطلبانه ، گزارشگری پایداری .