تاثیر روش های تدریس بر دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری، به دلیل مشکلات خاص در پردازش اطلاعات، نیازمند روش های تدریسی هستند که با نیازها و الگوهای یادگیری آن ها همخوانی داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس مختلف بر یادگیری دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری انجام شده است. در این پژوهش مروری نظام مند، مطالعات انجام شده در زمینه ی رابطه ی بین روش های تدریس و یادگیری این دانش آموزان، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهند که روش های تدریس مبتنی بر آموزش مستقیم، چندحسی، ساختارمند، و فردی سازی شده، بیشترین تاثیر مثبت را بر یادگیری دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری دارند. این روش ها با ارائه ی آموزش های گام به گام، استفاده از کانال های حسی مختلف، ایجاد ساختار و سازماندهی در فرآیند یادگیری، و توجه به تفاوت های فردی، به این دانش آموزان کمک می کنند تا بر مشکلات یادگیری خود غلبه کنند و به موفقیت تحصیلی دست یابند. در مقابل، روش های تدریس سنتی و غیرمنعطف، که بر انتقال یک طرفه ی اطلاعات و عدم توجه به تفاوت های فردی تاکید دارند، معمولا تاثیر کمتری بر یادگیری این دانش آموزان دارند و حتی ممکن است منجر به افزایش اضطراب و کاهش اعتماد به نفس آن ها شوند. در پایان، پیشنهاداتی برای استفاده ی بهینه از روش های تدریس مناسب دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ناتوانی های یادگیری ، روش های تدریس ، آموزش مستقیم ، آموزش چندحسی ، فردی سازی آموزش ، دانش آموزان با نیازهای ویژه.