به کارگیری صنعتی سازی و مصالح نوین ساختمانی برای مسکن پایدار

با روند رو به رشد جمعیت و همچنین گسترش سریع شهرها در سال های اخیر ، ساخت و سازهای شهری جهت انجام فعالیت های متعددی از جمله فعالیت های اجتماعی به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده اند.در این راستا هر چند توجه به کمیت و تعدد ساخت و سازها جهت سرعت بخشیدن به بهره برداری از آنها لازم و ضروری می باشد، توجه به «پایداری » و استحکام بناها نیز به لحاظ ارتقای کیفیت ساخت و افزایش عمر بناها نیز بایستی در طراحی و ساخت مد نظرگرفته شوند. چرا که تخریب زود هنگام بناها به علت عدم پایداری کافی و پایین بودن عمر مفید ساختمانها موجب افزایش هزینه های فراوانی شده است که در این رابطه استفاده از «سیستمهای نوین ساختمانی » و استفاده از مصالح پایدار به عنوان راهکاری منطقی جهت افزایش عمر ساختمانها پیشنهاد می شود این مصالح به طور کلی می بایست دارای خصوصیاتی چون امکان بازیافت ، محلی(در دسترس بودن) و متشکل از اجزاء ارزان قیمت باشد.البته نتایج بدست آمده نشانگر آنست که استفاده از اینگونه مواد می تواند بگونه ای موثرکاهش هزینه های ساخت چه از لحاظ نیروی کاری و مصالح مورد استفاده را در پی داشته باشد، این در حالی است که سعی در تعالی وضعیت راحتی حرارتی در خانه های محلی لحاظ گردیده است. هدف نهایی از بررسی«مصالح نوین » در صنعت ساختمان ،یافتن طبقه جدیدی از مصالح ساختمانی با عملکرد بالا می باشد ، که آنها را می توان به عنوان مصالحی با عملکرد بالا و چند منظوره اطلاق نمود. منظور از عملکرد چند منظوره ، ظهور خواصی متفاوت نسبت به خواص مواد معمولی می باشد به گونه ای که مصالح بتوانند کاربردهای گوناگونی را ارائه نمایند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: مسکن پایدار ، مصالح نوین ، صنعتی سازی ، طراحی پایدار ، سیستمهای نوین ساختمانی