تحلیل غزلی از فاطمه سلیمانپور با توجه به جنبه های شعر غنایی و ساختگرایی

این مقاله با هدف تحلیل و بررسی غزل فاطمه سلیمانپور بر اساس شعر غنایی و نظریه ساختگرایی نوشته شده است. بیان مسئله این است که با وجود اهمیت و جایگاه ویژه ای که غزل در ادبیات فارسی دارد، تحلیل دقیق و همه جانبه ای از آثار معاصر به ویژه غزل های فاطمه سلیمان پور کمتر صورت گرفته است. این تحلیل می تواند به درک عمیق تری از ساختار و محتوای این اشعار کمک کند. اهمیت این تحقیق در این است که با ارائه یک نگاه دقیق و تحلیلی به یکی از نمونه های برجسته ادبیات معاصر ایران، می توان به بررسی نحوه استفاده از عناصر شعری و ساختارگرایی در غزل های معاصر پرداخت و بدین ترتیب به ترویج و شناخت بیشتر این آثار کمک کرد. اهداف اصلی این مقاله شامل بررسی و تحلیل عناصر شعری، موضوعات، احساسات و زبان شاعری در غزل فاطمه سلیمان پور، و نیز تحلیل ساختاری این غزل با توجه به نظریه ساختگرایی است. سوالات اصلی مطرح شده در این تحقیق عبارتند از: آیا غزل فاطمه سلیمان پور از دیدگاه ادبیات غنایی دارای کیفیت مطلوبی است؟ چگونه می توان از جنبه های ساختگرایی به تحلیل و درک بهتر ساختار این غزل پرداخت؟ چگونه استفاده از ابیات شفاف و آشکار در این غزل به انتقال احساسات و موضوعات کمک می کند؟ روش تحقیق در این مقاله روش تحلیلی - توصیفی است که از طریق تجزیه و تحلیل محتوای شعر و بررسی ساختار آن به پاسخ سوالات تحقیق پرداخت. در بخش تحلیل ادبیات غنایی، عناصر غنایی بیان احساسات، زبان حال، فردیت، موسیقی و ریتم، بیان اول شخص و فنون شعری مانند تصاویر زیبا، مجاز و تشبیه، و... مورد بررسی قرار گرفته اند. در بخش تحلیل ساختگرایی، واحدهای ساختاری شعر مانند بیت ها، مصراع ها و کلمات، و نیز رابطه بین اجزاء بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان داده است که غزل فاطمه سلیمان پور با استفاده از زبان شاعرانه غنی و ساختاری متناسب، توانسته است یک آثار شاعرانه عمیق و جذاب ایجاد کند. استفاده هوشمندانه از تصاویر زیبا، مجاز و تشبیه، و ساختار توازن یافته، این غزل را به یکی از نمونه های برجسته ادبیات معاصر ایران تبدیل کرده است. این تحلیل به درک عمیق تر از احساسات و تجربیات شاعر و نیز شناخت بیشتر از سبک و ساختار شعر معاصر ایرانی کمک می کند.

کلیدواژه ها:

شعر غنایی ، نظریه ساختگرایی ، فاطمه سلیمانپور