تعهدات دولتها بر حق بر تنفس در نظام بین المللی حقوق بشر

همانگونه که حق تعیین سرنوشت و حق توسعه شامل مردم همه ی کشورها میگردید حق استفاده از هوای پاک و محیط زیست سالم و در کل حق زندگی نیز از حقوق بلامنازع جوامع بشری و حقوق بشر بوده است. آلودگی تنفسی در بسیاری از کشورها از جمله ایران ، به مرز بحران نزدیک شده بود و از آنجا که هوای تنفسی مرز ندارد این آلودگی تاثیر گذار بر حق تنفس مردم دیگر کشورها نیز بود که برای پیشگیری و کنترل آن نیاز به همکاری کشورها در سطح جهانی داشت. در سطح بین الملل برای آلودگی هوا و زیست بوم سالم ارزش قائل بودند و کنفرانسهای متعددی مانند کنفرانس استکهلم و کنفرانس ریو در این خصوص تشکیل یافته، اما با وجود این روز به روز شاهد آلوده تر شدن پنهان و آشکار محیط زیست و هوای تنفسی کره خاکی خود توسط انسان بودیم که در این میان سهم کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه بیشترین بود. دولتها در زمان حیات خود با چالش های گوناگون داخلی و خارجی مواجه بودند و این امر به فراموشی و یا کمرنگ شدن بسیاری از حقوق اتباع از جمله حق بر تنفس منجر میگردید از سویی تولید روزافزون مواد و وسایل آلاینده هوا مانند ساخت کارخانه ها و خودروهای گوناگون و به همین گونه قطع درختان جنگلی برای تهیه کاغذ و الوار تنها از زمینه پیشرفت فن آوری و سودآوری اقتصادی در نظر گرفته می شد. بازده مخرب اینگونه عملکرد که بسیار بیشتر از فایده های اقتصادی آن بود میبایست در اولویت توجه دولت ها قرار می گرفت. این پژوهش به دنبال بررسی تعارضات حقوق بشری عملکردهای نامتعارف بشر در زمینه های زیر پا گذاشتن حق بر تنفس و حق حیات انسان و تکالیف و تعهدات دولتها در سطح ملی و تکالیف جامعه بین الملل در سطح جهانی و نیز به دنبال پیدا نمودن ضمانت های اجرایی لازم برای اعمال قواعد موجود جهت تکریم محیط زیست و حفظ حقوق تنفس و حیات انسانها بود.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر حق بر تنفس محیط زیست هوای آلوده ، حق بر سلامت