بررسی تاثیر استراتژی تولید به هنگام بر عملکرد تولید شرکت ایران خودرو و شرکت تویوتا

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 100

فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MANACC13_047

تاریخ نمایه سازی: 27 اسفند 1403

چکیده مقاله:

استراتژی تولید به هنگام یکی از روشهای پیشرفته در مدیریت تولید است که به ویژه در صنایع خودروسازی،الکترونیک و سایر صنایع تولیدی برای بهینه سازی فرآیندهای تولید و کاهش هزینه ها به کار گرفته میشود. ایناستراتژی بر اساس تامین مواد و قطعات در زمان دقیق و بر اساس نیاز تولید استوار است، به طوری که هیچموجودی اضافی در انبارها انباشته نمیشود. در این روش، هر قسمت از فرآیند تولید به گونه ای برنامه ریزیمیشود که تولید فقط در زمان و به اندازه ای که نیاز است انجام گیرد، و این باعث کاهش ضایعات، افزایشکارایی و بهبود کیفیت میشود. استراتژی تولید به هنگام یکی از روشهای نوین و پیشرفته در مدیریت تولیداست که به طور گسترده در صنایع مختلف، به ویژه در صنایع خودروسازی، مورد استفاده قرار میگیرد. درشرکت ایران خودرو، این استراتژی با هدف کاهش ضایعات، بهبود کیفیت و افزایش کارایی به مرحله اجرادرآمده است. این روش، که ابتدا از صنعت خودروسازی ژاپن به ویژه توسط تویوتا معرفی شد، تمرکز زیادی برروی تولید بر اساس نیاز مشتری، در زمان مشخص و با کمترین موجودی انبار دارد. بر اساس نتایج حاصل ازانجام این تحقیق، استراتژی تولید به هنگام تاثیرات مثبتی بر عملکرد تولید هر دو شرکت دارد، اما پیاده سازیموفق آن بستگی به زیرساخت ها، تامین کنندگان، و توانایی در هماهنگی دقیق با فرایندهای تولید دارد. تویوتا دراین زمینه موفق تر بوده است زیرا از زمان و تجربه کافی برخوردار است و توانسته است روابط بلندمدت باتامین کنندگان خود برقرار کند. ایران خودرو نیز اگرچه با مشکلات خاص خود مواجه است، اما با تلاش درجهت بهبود فرآیندها و کاهش ضایعات، میتواند از مزایای تولید به هنگام بهره برداری کند.

نویسندگان

عارفه محقق

استادیار گروه حسابداری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

محمدرضا اسمعیلی مقدم

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مالی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی. تهران. ایران

کورش منوچهری

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مالی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی. تهران. ایران