کاهش زمان غیر فعال بودن منابع در مراکز داده ابری مجازی با به کارگیری روش ترکیبی

محاسبات ابری به معنای گسترش و استفاده از فناوری سیستم های مبتنی بر شبکه اینترنت است. این نوع محاسبات شامل روش های محاسباتی در محیطی است که قابلیت های مرتبط با فناوری اطلاعات IT به عنوان خدمات برای کاربران ارائه می شود و به آنها این امکان را میدهد که بدون داشتن اطلاعات تخصصی درباره این فناوری ها یاکنترل زیرساخت های پشتیبان آنها، به خدمات مبتنی بر فناوری دسترسی پیدا کنند. استفاده از محیط محاسبات ابری با چالشهای مختلفی روبه رو است که یکی از مهمترین آنها، قرارگیری ماشینهای مجازی V در مراکز داده است. قرارگیری در مراکز داده باید بهدقت بیشتری انجام شود، زیرا شرایط مختلفی مانند استفاده از حافظه و عملکرد CPU ماشین های مجازی در محیط محاسبات ابری وجود دارد. برای مقابله با این چالش، از یک روش ژنتیکی-فازی برای مکانیابی ماشین های مجازی در مراکز داده استفاده می کنیم. با طراحی یک الگوریتم ژنتیکی-فازی برای مکان یابی ماشین های مجازی، میتوان این ماشین ها را بر اساس ظرفیت محاسبات ابری برای هر منبع ابری قرار داد. روش پیشنهادی در این مطالعه بر اساس شبیه سازی ها در نرم افزار MATLAB و مجموعه داده های طراحی شده تحلیل شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که روش پیشنهادی زمان پاسخ و زمان بیکاریمنابع را کاهش می دهد که منجر به قرارگیری دقیق تر ماشین های مجازی و افزایش کیفیت خدمات در محیطمحاسبات ابری می شود. میزان کاهش زمان پاسخ و زمان بیکاری در روش پیشنهادی قرارگیری ماشین های مجازی استخراج و با روش های CRVMP,CPVMP مقایسه شده است. نتایج نهایی نشان دهنده کاهش این معیارها در روش پیشنهادی به دلیل قرارگیری دقیقتر ماشین های مجازی در مراکز داده ابری است

کلیدواژه ها:

رایانش ابری ، مکانیابی ، ماشین مجازی ، روش ژنتیکی فازی ، زمان بیکاری ، زمان پاسخ.