تحلیل بلاغی آیات اول سوره ی بقره بر اساس علم بیان

اعجاز به معنای معجزه می باشد؛ قرآن کریم به عنوان بزرگ ترین معجزه پیامبر گرامی اسلام می باشد، اعجاز قرآن از موضوعات دارای اهمیت علوم قرآنی می باشد؛ اعجاز قرآن به معجزه بودن قرآن به عنوان بزرگ ترین معجزه می پردازد؛ در اعجاز قرآن، اعجاز بیانی از مهم ترین و با اهمیت ترین مباحث می باشد، ابعاد مختلفی برای اعجاز وجود دارد که شامل بلاغت ، فصاحت ، حسن بیان و... می باشد؛ بلاغت از علوم ارزشمند و از فنون ادبی می باشد که در کلام و متن جهت شیوایی و رسایی مورد استفاده قرار می گیرد؛ و قرآن که کل آن معجزه می باشد و در همه ی عصر ها معجزه بودن آن دارای اهمیت و ثابت شده است ؛ دارای بالاترین و ارزشمند ترین درجه بلاغت می باشد و هیچ متنی در بلاغت به آن نمی رسد، در این پژوهش آرایه های بیانی تشبیه ، کنایه ، مجاز و استعاره در آیات اول سوره ی بقره به روش توصیفی ، تحلیلی و همچنین گردآوردی مطالب به شکل کتابخانه ای و با استفاده از کتب معتبر مورد بررسی قرار می گیرد، این سوره مانند تمام سوره های دیگر قرآن به عنوان معجزه تمام عصرها، دارای زیبایی ادبی خاصی می باشد و نیز معنی تاثیر مهمی در شکل گیری فرم و بلاغت آن دارد و بیان مطلب بر اساس حال مخاطب و بافت کلام در سراسر متن قرآن باعث انسجام و پیوند فرم و معنا است و بلاغت ، متاثر از معنا و بافت آیه در این سوره می باشد؛ آواهای بسیار دقیقی در متن سوره ی بقره به عنوان موسیقی و درون مایه متن آورده شده است که روش های بلاغی خاص و شگفت انگیزی ایجاد نموده است و هشدار و پند برای منافقان و تکذیب کنندگان می باشد و ساحت های رفیع بلاغت را بیان و نمایان می نماید.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، سوره ی بقره ، اعجاز قرآن ، اعجاز بیانی ، بلاغت . انسجام ، معجزه.