مطالعات زمین شناسی، دورسنجی، کانی شناسی، دگرسانی و ژئوشیمی منطقه اکتشافی نخیلاب (جنوب شرق ایران)

منطقه نخیلاب (نخیله) در جنوب شرق ایران و در فاصله ۱۴۵ کیلومتری شمال غرب زاهدان قرار دارد که از نظر سنگ شناسی واحدهای رسوبی زون فلیش شرق ایران و سنگهای آذرین نفوذی و خروجی را شامل می شود. همه واحدهای سنگ شناسی موجود در این محدوده تحت تاثیر حرکات برشی دو گسل نصرت آباد و کهورک قرار گرفته اند که سبب ایجاد ساختارهای کششی در محدوده شده اند و احتمالا موجبات تسهیل جایگیری سنگهای آذرین شده اند. مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی کانی شناسی نشان داد که فراوانترین سنگ محدوده از نوع هورنبلند دیوریت پورفیری می باشد .فراوان ترین کانی های اصلی آن، پلاژیوکلاز نیمه شکلدار (۶۰-۷۵ درصد)، هورنبلند (۱۰-۵ درصد)، بیوتیت (۵-۳ درصد)، کوارتز و کلینوپیروکسن (حدود ۵ درصد) است. کانه های مهم کالکوپیریت، بورنیت، کالکوسیت، کوولیت و پیریت در مطالعات مقاطع صیقلی دیده می شوند که در توالی پاراژنز، کانی های پیریت، کالکوپیریت و اسفالریت در مراحل اولیه (هیپوژن) و کانی های بورنیت، کالکوسیت و کوولیت کانی های ثانویه و مرحله سوپرژن می باشند. مطالعات دورسنجی بیانگر وجود آلتراسیون های آرژلیکی، پروپیلتیکی، فیلیک و اکسیدهای آهن می باشد. بررسی های سنک نگاری و ژئوشیمیایی نشان داد که سنگ های آذرین در محدوده گابرو تا گرانودیوریت و ترکیب شیمیایی سنگ های آذرین در محدوده سنگ های بازیک، متوسط تا اسیدی است که عمدتا به ترتیب دیوریت، آندزیت، گرانودیوریت و گابرو هستند. مقدار غنی سازی LREE نسبت به HREE آشکارتر است. نتایج تفسیر دیاگرام های تکتونیکی نیز نشان می دهد که تمامی نمونه های محدوده مورد مطالعه در قوس حاشیه قاره پس از تصادم قرار دارند.

کلیدواژه ها:

"نخیلاب" ، "دورسنجی" ، "آلتراسیون" ، "کانی شناسی" ، "ژئوشیمی"