استدلال بالینی و ارتباط آن با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز

زمینه و هدف پرستاران بخش اورژانس باید افراد ورزیده ای باشند که علاوه بر داشتن دانش، مهارت و نوآوری، قادر به قضاوت و تصمیم گیری در موقعیت های خطیر بالینی و حل مشکلات پیچیده در مواقع بحرانی باشند. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز انجام شد. روش بررسی در این مطالعه توصیفی همبستگی که در آذر ماه سال ۱۴۰۰ انجام شد، ۱۷۰ پرستار شاغل در تمام اورژانس های مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای در مطالعه شرکت کردند. داده ها با استفاده از پرسش نامه استدلال بالینی لیو و همکاران و پرسش نامه نوآوری هارت-جوزف- کوک جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با آزمون همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنووا و همچنین رگرسیون خطی با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته ها میانگین سنی پرستاران ۶/۹۷±۳۴/۵۴ بود و بیشتر پرستاران زن (۵۶/۵)، متاهل (۶۹/۴) و استخدام رسمی (۵۶/۵) بودند. میانگین و انحراف معیار استدلال بالینی ۷/۰۷۹±۶۰/۹۱ (محدوده ۱۵-۷۵) و نوآوری پرستاران ۱۰/۲۶±۱۰۲/۱۱ (محدوده ۲۰-۱۴۰) بود. ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری از نظر آماری معنادار بود (۰/۰۰۰۱>P)، به طوری که پس از تعدیل متغیرهای مخدوش گر، به ازای یک واحد افزایش در استدلال بالینی، نوآوری ۰/۳۵ واحد افزایش پیدا می کند. نتیجه گیری ارتباط آماری معنی دار استدلال بالینی و نوآوری به مدیران پرستاری کمک می کند که با تقویت هرکدام از این مفاهیم، بتوان در رشد مفهوم دیگر نیز موثر بود. همچنین باتوجه به نتایج پیشنهاد می شود مدرسان پرستاری از همان زمان دانشجویی، زمینه را برای یادگیری و تقویت این دو مفهوم مهم فراهم و تدریس های خود را بر پایه افزایش این مفاهیم مهم برنامه ریزی کنند.

کلیدواژه ها:

Clinical reasoning ، Innovation ، Emergency department ، Nurses ، استدلال بالینی ، نوآوری ، پرستار ، اورژانس