مقایسه اثربخشی درمان شناختی - رفتاری و روایت درمانی بر اضطراب مرگ و تصویر بدنی بیماران ام اس

مقدمه: بیماری ام اس از بیماری های شایع و ناتوان کننده سلسله اعصاب مرکزی است که طی آندرپوششنورون [میلین] اختلال ایجاد می شود. حدود دو میلیون نفر در سراسر دنیا به این بیماری مبتلا هستند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی - رفتاری و روایت درمانی بر اضطراب مرگ و تصویر بدنی بیماران ام اس انجام شده است. روش کار: این مطالعه به روش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری بر روی ۴۵ بیمار مبتلا به ام اس با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و دارای پرونده در خیریه توانمندسازی در سال ۱۴۰۲ شهر تهران انجام شده است. گروه آزمایش یک، درمان شناختی - رفتاری و گروه آزمایش دو، روایت درمانی به طور هفتگی به مدت ۶۰ دقیقه را دریافت کرده اند و گروه گواه درمانی دریافت نکرده است. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه اضطراب مرگ و تصویر بدنی بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل آماری کوواریانس و واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شده است. یافته ها: نتایج نشان داده است که هر دو درمان شناختی - رفتاری و روایت درمانی بر اضطراب مرگ (اندازه اثر ۶۲۲/۰) و تصویر بدنی (اندازه اثر ۷۰۱/۰) بیماران ام اس در سطح معناداری ۰۰۱/۰ اثربخش بوده اند و بر طبق آزمون بونفرونی بین میزان اثربخشی روایت درمانی با درمان شناختی - رفتاری تفاوت معناداری وجود نداشته است (۰۱/۰ < P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که از درمان شناختی - رفتاری و روایت درمانی می توان به عنوان درمان های مکمل در کنار روش های درمانی دیگر برای بیماران ام اس استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Body image ، Cognitive-behavioral therapy ، Death anxiety ، Narrative therapy ، درمان شناختی - رفتاری ، روایت درمانی ، اضطراب مرگ ، تصویر بدنی