بررسی تاثیر تقویت هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در دانش آموزان

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی بررسی تاثیر تقویت هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در دانش آموزان میباشد. به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارتهای هوش هیجانی میتواند به کاهش پرخاشگری کمک نماید ضمن پیشنهاد آموزش عمومی هوش هیجانی در مراکز آموزشی و تربیتی، پیشنهاد می شود آموزش هوش هیجانی بر روی نمونه ای از دختران و همچنین گروهی از کودکان کانون اصلاح و تربیت اجرا شود تا در صورت تایید نتایج بتوان با اطمینان بیشتر برنامه ای مدون برای تمام دانش آموزان مدارس، تدوین و اجرا کرد.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که برنامه آموزش هوش هیجانی بر کاهش خشم و مولفه های آن شامل ناکامی پرخاشگری ،بدنی ارتباط با همسالان تاثیر مثبت و معنی داری دارد (فرضیه سوم از این نقطه نظر، اخیرا مداخله هایی برای بهبود و ارتقاء هوش هیجانی بخصوص برای کودکان، نوجوانان، مدیران و افرادی که مشکلات عاطفی دارند طراحی شده (متیوس زیدنر و روبرتس، ۲۰۰۲)، اما این برنامه ها کمتر به پیشگیری و درمان پرخاشگری و اثراتی که بر قربانیان دارد، پرداخته اند (اسپلاج و سوارر، ۲۰۰۴؛ پاور ۲۰۰۷ و ارجاس و دیگران، ۲۰۰۶)، در حالی که این دانش آموزان الگوهای رشد هیجانی، اجتماعی و تحصیلی ضعیفی دارند (مستن، ۲۰۰۱ از خانواده هایی با وضعیت اقتصادی - اجتماعی پائین، زندگی تک والدینی، پیشینه ی خانوادگی توام با سوء استفاده، غفلت، آسیب شناسی جدی و والدین پراسترس برمی خیزند (ورنر ، ۱۹۹۶).

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، پرخاشگری ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموز.