اثربخشی طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی، تنظیم هیجان و تاب آوری در خانواده دانشجویان

هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی، تنظیم هیجان و تاب آوری در خانواده دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرمانشاه بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود .جامعه آماری شامل خانواده های کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه شامل خانواده هایی بود که در ابزار سنجش رضایت زناشویی انریچ، تنظیم هیجان جان و گروس(۲۰۰۳ )، و تاب آوری کانر و دیویدسون(۲۰۰۳) نمره پایینی آورده بودند،که تعداد آنها۸۰ نفر بود و بر اساس معیارهای ورود در دو گروه ۴۰ نفره مداخله و ۴۰ نفره کنترل گمارده شدند. مداخله در گروه مداخله به صورت۸ جلسه دو ساعته (مجازی ) برگزار گردید. سپس آزمودنی ها در ۳ مرحله ی پیش آزمون ، پس آزمون و مرحله پیگیری (یک ماه وسه ماه پس از اجرای پس آزمون) با استفاده از ابزارهای سنجش مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی، تنظیم هیجان و تاب آوری خانواده دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی موثر بوده است و تفاوت معنیداری بین نمرات گروه کنترل و مداخله وجود دارد (۰۰۱/.P<) و همچنین آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد این تغییرات از پسآزمون تا پیگیری مکرر ثابت بوده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، رضایت زناشویی ، تنظیم هیجان ، تاب آوری