نقش ویژگی های اعضای کمیته حسابرسی و ترکیب سهامداران در تغییر شدت اثر دوره تصدی حسابرس بر محافظه کاری حسابداری

فلسفه انتشار گزارش های مالی ادای وظیفه پاسخگویی مدیران در مقابل استفاده کنندگان و ذینفعان شرکت است. اما نکته اساسی این است که، با وجود تضاد منافع بین مدیریت و مالکیت چگونه می توان به واقعی بودن محتوای اطلاعات مالی گزارش شده اطمینان حاصل و پاسخگویی مدیریت را منصفانه قلمداد نمود؟ یکی از ابزارهای ایجاد اطمینان خاطر در این راستا، بکارگیری سیستم های نظارتی همچون استفاده از خدمات حسابرسان مستقل است. با این وجود در صورت وجود مجادله بین حسابرس و مدیریت، مدیریت از طریق تهدید به خاتمه کار با حسابرس، وی را مجبور به پذیرش رویه های حسابداری مورد نظر خود می نماید. حسابرس مستقل از طریق اعتباربخشی به صورت های مالی منتشره برای عموم، کارایی بازار سرمایه را بهبود می بخشد. افزایش تغییر حسابرسان در شرکت ها می تواند به توانایی حسابرسان در ایفای وظیفه مهم اعتباربخشی صدمه وارد نموده و بر تنزل کیفیت گزارشگری مالی بیفزاید. دوره زمانی تصدی حسابرس بر بکارگیری رویه محافظه کارانه در گزارشگری مالی اثر دارد که رابطه طوالنی مدت بین حسابرس و صاحب کار (تصدی بیشتر) باعث آگاهی و شناخت بیشتر حسابرس از فعالیت های شرکت می شود. به عبارت دیگر، دانش حسابرس نسبت به صاحب کار افزایش می یابد که این دانش بیشتر عدم تقارن اطلاعاتی بین حسابرس و صاحب کار را کاهش می دهد و در نتیجه حسابرس درخواست استفاده از رویه های محافظه کارانه تری را از مدیریت خواهد داشت. در این پژوهش، با استفاده از اطلاعات مالی ۱۶۸ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۶، مشخص گردید همچنین اندازه کمیته حسابرسی در تغییر شدت این اثر نقش دارد. اثر دوره زمانی تصدی حسابرس بر محافظه کاری حسابداری تحت تاثیر سن باالی غالب اعضای کمیته حسابرسی و مالکیت غالب سهامداران نهادی شرکت نیست.

کلیدواژه ها:

کمیته حسابرسی ، محافظه کاری حسابداری ، سهامداران