تشریح و مقایسه مدلهای تجاری سازی فناوری در پارکهای علم و فناوری

نوآوری به معنی ایجاد تغییر در محصول یا خدمت و یا تغییری در روش خلق محصول یا عرضه خدمت، با هدف پاسخگویی به بازارهای جدید و نیازهای متغیر مشتریان بوده و نوآور فردی است مخترع محصول و یا مبدع روش نوین که دارای توانمندیهای یک کارآفرین می باشد. با توجه به این تعریف، محصول یا خدمت نوآورانه باید طبق نیاز مشتری بوده و توانایی رقابت در بازار را داشته باشد. نوآوری که دارای این مزیت های رقابتی باشد می تواند در ادامه با تکنیک های تجاری سازی منجر به سودآوری گردد. در واقع تجاری سازی تکمیل کننده چرخه نوآوری می باشد. در صورت عدم اجرای درست تجاری سازی در این زنجیره، نوآوری هیچ سود و منفعتی برای نوآور و جامعه نخواهد داشت و در واقع تاثیر محصول یا خدمت نوآورانه در جامعه و اقتصاد کشور از طریق تجاری سازی نمود خواهد داشت. با توجه به اینکه پارک علم و فناوری در ایران بعنوان یکی از مکان های تجمیع نوآوران و مخترعین می باشند و این مراکز به منظور تسهیل و نظام مند کردن فرآیند تجاری سازی ایده ها و محصولات شرکت های مستقر خدمات تجاری سازی فناورانه به روش های مختلفی را ارائه می نماید؛ در این مقاله برآن شدیم تا ضمن ارائه تعریف تجاری سازی، مراحل و مدل ها و بیان اهمیت آن به مقایسه نقاط قوت و ضعف روش های تجاری سازی در پارکهای علم و فناوری ایران بپردازیم.

کلیدواژه ها:

فناوری ، نوآوری ، پارکهای علم و فناوری ، تجاری سازی ، مدلسازی