تحلیل و شناسایی انواع نوآوری بین صنعتی و عوامل موفقیت آن در سازمان های نوآور

امروزه شرکت ها دائما به دنبال راه هایی برای تغییر و پیشبرد استراتژی های نوآوری خود هستند. در میان آن ها، استفاده از دانش بیرونی به عنوان یک عنصر کلیدی برای نوآوری موفق مطرح شده است و اهمیت پارادایم نوآوری باز را افزایش می دهد. بر اساس دامنه در حال تحول نوآوری باز، این پژوهش بر نوآوری بین صنعتی، به عنوان یک مورد خاص از نوآوری باز که به تقلید خالقانه و ترجمه مجدد راه حل های موجود با هدف رفع نیازهای سایر صنایع اشاره دارد، متمرکز است. در واقع هر دو مفهوم به نقش همکاری و تبادل دانش در فرآیند نوآوری توجه دارند، اما هر یک از منظرهای متفاوتی به این موضوع می پردازند. نوآوری بین صنعتی به عنوان یک رویکرد نوین و تحول آفرین در دنیای کسب وکار، به تعامل و همکاری میان صنایع مختلف اشاره دارد که به توسعه محصولات، خدمات و فرآیندهای نوآورانه کمک می کند. دانش و فناوری های توسعه یافته در یک صنعت بسیار تخصصی می تواند برای ایجاد نوآوری در حوزه های جدید مورد استفاده مجدد قرار گیرد. بنابراین، سازماندهی دانش فعلی در مورد نوآوری بین صنعتی، تعیین حدود موضوع و ایجاد پایه های توسعه چارچوب آن ضروری است. در این مقاله به معرفی و تشریح نوآوری بین صنعتی، تمایز نوآوری بین صنعتی از سایر مفاهیم مرتبط با نوآوری، رویکردهای دانش و یادگیری برای تبیین فرآیند نوآوری بین صنعتی و عوامل موثر بر نوآوری بین صنعتی پرداخته شده است و در نهایت پیشنهادهایی برای سازمان های نوآوری که قصد دارند خود را از رقبای خود از طریق نوآوری رادیکال متمایز کنند، و سیاست گذارانی که به دنبال ارتقا تعامل بین صنایع هستند آورده شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت نوآوری ، نوآوری باز ، نوآوری بین صنعتی