نقش محوری پارکهای علم و فناوری در تسریع شکل گیری و توسعه فناوریهای نوظهور

پارکها ی علم و فناوری (STPs) از دهه ۱۹۵۰ به عنوان بسترهای نوآورانهای برای پرورش ایده های نو و تبدیل آنها به محصوالت و خدمات تجاری متولد شدند. این زیستبومهای دانش محور، با تسهیل تعاملات بین دانشگاه ها، صنایع و سرمایه گذاران، نقش محوری در تسریع فرآیند نوآوری و توسعه فناوریهای نوظهور ایفا می کنند. مطالعه حاضر با بررسی ۵۶ پژوهش مرتبط، به دنبال شناسایی دقیقتر نقش پارکهای علم و فناوری در شکلگیری و توسعه فناوری های نوظهور بوده است. یافته ها نشان می دهند که اگرچه تعاریف متعددی از پارکهای علم و فناوری وجود دارد، اما همه آنها بر اهمیت این پارکها در ایجاد بستر مناسب برای رشد شرکت های دانش بنیان و تجاری سازی نتایج تحقیقات تاکید دارند. این پارکها با ارائه خدمات حمایتی متنوعی همچون فضای کار اشتراکی، دسترسی به زیرساخت های تحقیقاتی، مشاوره های تخصصی و شبکه سازی، به شرکت های نوپا کمک می کنند تا ایده های خود را به محصول یا خدمت قابل عرضه به بازار تبدیل کنند. نتایج این پژوهش همچنین نشان می دهد که پارکهای علم و فناوری نقش مهمی در تقویت ارتباط بین دانشگاه و صنعت ایفا می کنند. این ارتباط تنگاتنگ، منجر به انتقال دانش و فناوری از دانشگاه به صنعت و بالعکس شده و در نهایت به توسعه فناوری های نوظهور و ایجاد محصولات و خدمات جدید می انجامد.

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، فناوری های نوظهور ، نوآوری ، شرکت های دانش بنیان ، تجاری سازی ، زیست بوم نوآوری ، تعامل دانشگاه و صنعت