معرفی نسخه ی خطی دیوان اشعار نیازی اصفهانی (صفوی) و بررسی ویژگی های سبکی دیوان

موضوع این پژوهش معرفی نسخه ی خطی دیوان اشعار احمد بن مرتضی، متخلص به نیازی اصفهانی(صفوی)، شرح احوال شاعر، سبک دوره ی صفوی و بیان ویژگی های سبکی، زبانی وبلاغیاثر است. نیازی اصفهانی از شاعران قرن دوازدهم هجری قمری است.در این پژوهش سعی شده است به روش توصیفی-تحلیلی، شرحی مصحح و مقنح از نسخه ی مذکور و محتوای این اثر برای عالقه مندان فراهم آید. از آنجایی که نیازی اصفهانی شاعر دوره ی صفوی بوده است و چندان مشهور و شناخته شده نبود به شاعران پیش از خود و سبک دوره ی صفوی توجه داشت. سبک شعر این دوره، سبک هندی بود. این سبک که قالب و چهارچوب متداول شعر دوره ی صفوی به حساب می آید، از این رو به هندی معروف است که اکثر شاعران این عهد تمام یا قسمتی از سال های شاعری خویش را در سرزمین های هند سپری کردند و شعر فارسی را در آن دیار رواج و رونق بخشیدن د. سخن پیچیده و ابهام آمیز و مخیل، هنر این دوره و تمام کالم سبک هندی است و مراد شاعران این شیوه چیزی جز دقیق اندیشی و مضمون یابی نیست. ازاین رو شعر در این مکتب بیشتر هدف است تا یک وسیله ی قدرتمند. در واقع روال سبک هندی چیزیست که امروز «هنر برای هنر» نامیده میشود و شعر در این جهت بر خالف گذشته حاصل برخورد شاعر با دنیای خارج و افکار خود نمی باشد تا بتواند انعکاسی از وقایع آن گونه که هست و اتفاق می افتد باشد؛ بلکه همه چیز در خیال و ذهن دور پرواز شاعر دگرگون می شود و در تلفیق با احساسات او حالت غبر واقعی می یابد (طغیانی، ۱۳۸۷ :۱۶ ).

کلیدواژه ها:

نسخه ی خطی ، دیوان نیازی اصفهانی ، سبک شناسی ، بالغت کاربردی