بررسی ابعاد صبر در غزلیات وحشی بافقی

ادبیات تعلیمی همواره نقش مهمی در انتقال مفاهیم اخلاقی به روش های مختلف از جمله نثر و شعر داشته است. در این میان، صبر به عنوان یکی از مفاهیم بنیادین اخلاقی و عرفانی، جایگاه ویژه ای در ادبیات فارسی به ویژه در غزلیات عاشقانه دارد. وحشی بافقی، شاعر برجسته قرن دهم هجری، در غزلیات خود صبر را نه تنها به عنوان یک فضیلت اخلاقی، بلکه به عنوان جوهری از عشق و راهی برای تحمل سختی ها معرفی می کند. این پژوهش با بررسی جایگاه صبر در غزلیات وحشی بافقی، نشان می دهد که صبر در شعر او به عنوان عاملی برای تعالی روح عاشق مطرح شده و مفاهیمی مانند فراق، شکیبایی، و رنج و سختی در راه عشق را نشان می دهد. در این مقاله، ابتدا به تعریف صبر در متون دینی، عرفانی و ادبی پرداخته شده، سپس نقش آن در ادبیات فارسی و غنایی بررسی گردیده است. در نهایت، با تحلیل غزلیات وحشی، ابعاد مختلف صبر در شعر او واکاوی شده و جایگاه آن در

کلیدواژه ها:

صبر ، غزلیات وحشی بافقی ، عشق ، ادبیات فارسی