نقد مولفه های گفت وگومندی در رمان های «ماه کامل می شود» و «رازی در کوچه ها»

مفهوم دیگری جایگاهی ویژه در نظریات باختین دارد که مورد توجه سایر اندیشمندان چون هوسرل، هایدگر و سارتر نیز بوده است. یکی از برجسته ترین زمینه های بروز دیگری در ادبیات، رمان است که موجب مکالمه ای شدن زبان یک رمان و دور شدن داستان از تحکم، جزم اندیشی و مطلق گرایی می شود. باختین معتقد است رمان بیشترین ظرفیت را برای انعکاس صداهای مختلف دارد. زمانی که در یک رمان صداها به موازات هم شکل می گیرند و پیش می روند و هر کدام از این صداها دارای معنایی خاص و متمایز از دیگری است، رمان به سمت چندصدایی و مکالمه ای شدن سوق داده می شود. هدف این نوشتار واکاوی عناصر گفت وگومندی و شاخص های چندصدایی در دو رمان «ماه کامل می شود» و «رازی در کوچه ها» از فریبا وفی است که به دلیل وجود تنوع صداها و حضور عوامل موثر گفت وگومندی چون دیالکتیک، دگرمفهومی، کارناوال و... در شکل گیری فضایی مکالمه های در داستان و برگزیده شده اند. تحلیل این عناصر در این دو رمان عالوه بر تبیین عناصر گفتوگویی به کار گرفته شده از سوی راوی، ابعاد تازه ای از این داستان ها را برای مخاطب روشن می کند و خوانشی جدیدی از آن ها به دست می دهد.

کلیدواژه ها:

منطق مکالمه ، دیالکتیک ، دگرمفهومی ، کارناوال ، وفی