نمودهای حضور شعرا در غزلیات شهریار

محمدحسین بهجت تبریزی از شاعران بزرگ و نامدار ایرانی است که اشعار وی از شاهکارهای زبان و ادبیات فارسی بشمار می آید. از آنجایی که بررسی تاثیرپذیری از شعر شاعران از جذاب ترین مقوله های نقد ادبی می باشد هدف پژوهش حاضر تحلیل و بررسی تاثیرپذیری شهریار در سروده هایش از شاعران قدیم و معاصر می باشد. این مقاله به روش کیفی و توصیفی هر یک از شاعران سبک خراسانی، عراقی، شعر نو و معاصر را که مورد اهتمام شهریار بودند و در اشعار وی از جهات مختلف نفوذ خاصی داشتند به تصویر می کشد و نقش هر یک از این شعرا از جمله حافظ، سعدی، فردوسی، نیما، یوشیج، مهدی، اخوان ثالث، سیمین، بهبهانی و هوشنگ ابتهاج را در آثار شهریار نمایان می کند. از برجسته ترین یافته های این پژوهش تاثیر دوچندان شهریار از مضامین و سبک شعری حافظ می باشد. وی اشعار عرفانی سعدی و وطن دوستی فردوسی را نیز مورد توجه قرار داده و از آنان الگو و سرمشق گرفته. شهریار در اثنای اشعارش به مسائل اجتماعی و بویژه مشکلات مردم نیز پرداخته. محمدحسین بهجت تبریزی از دوستی با شاعران معاصر از جمله نیما، یوشیج، سیمین، بهبهانی، مهدی، اخوان ثالث و ... نیز سخن به میان آورده و آنان را بسیار مدح کرده است.

کلیدواژه ها:

شهریار ، حافظ ، سعدی ، نیما یوشیج ، سیمین بهبهانی