بررسی شخصیت حیوانات در داستان های صمد بهرنگی

صمد بهرنگی، نویسنده و داستان نویس ایرانی، در آثار خود به ویژه داستان های کودکانه، از شخصیت های حیوانی به عنوان نمادهایی برای انتقال مفاهیم اجتماعی، اخلاقی و انسانی استفاده کرده است. این شخصیت ها نه تنها به جذابیت داستان ها می افزایند، بلکه به عنوان ابزارهایی برای نقد اجتماعی و بازتاب واقعیت های جامعه ایران در زمان خود عمل می کنند. در داستان های بهرنگی، حیوانات معمولا ویژگی های انسانی دارند و در موقعیت های مختلف به چالش های اجتماعی و فرهنگی می پردازند. به عنوان مثال، در داستان «ماهی سیاه کوچولو»، شخصیت اصلی یک ماهی است که در جستجوی آزادی و شناخت دنیای بیرون از حوضچه ی خود است. این داستان به تمایلات انسانی برای کشف و یادگیری و همچنین محدودیت های اجتماعی اشاره دارد. بهرنگی با استفاده از شخصیت های حیوانی، مفاهیمی چون دوستی، وفاداری، و مبارزه با ظلم را به تصویر می کشد. او از طریق این شخصیت ها، کودکان را به تفکر درباره ارزش های انسانی و مسئولیت های اجتماعی تشویق می کند. به عنوان مثال، در داستان «خرگوش و الک پشت»، رقابت میان دو شخصیت، نمادی از تلاش و پشتکار در برابر چالش ها و موانع زندگی است. شخصیت های حیوانات در داستان های بهرنگی همچنین نشان دهنده ی تنوع فرهنگی و اجتماعی ایران هستند. هر یک از این شخصیت ها می توانند نماینده ی گروه های مختلف اجتماعی باشند و از این طریق، نویسنده به نقد و بررسی مسائل اجتماعی می پردازد. به طور کلی، شخصیت های حیوانات در داستان های صمد بهرنگی نه تنها به عنوان عناصر

کلیدواژه ها:

صمد بهرنگی ، شخصیت حیوانات ، داستان کودکانه ، نقد اجتماعی ، وفاداری ، مبارزه با ظلم ، تنوع فرهنگی ، مسائل اجتماعی