استفاده از ادبیات داستانی در ارتقای تفکر خالق در دانش آموزان

استفاده از ادبیات داستانی به عنوان یکی از ابزارهای مهم آموزشی، نقش بسزایی در ارتقای تفکر خالق در دانش آموزان ایفا می کند. این مقاله به بررسی اثرات ادبیات داستانی بر توسعه تفکر خالق در میان دانش آموزان می پردازد. ادبیات داستانی به وسیله روایت های جذاب و شخصیت های متنوع، دنیای تخیل را برای خوانندگان گسترش داده و فضایی را برای تفکر انتقادی و خالق فراهم می کند. تحقیقات نشان می دهد که داستان خوانی و داستان نویسی نه تنها باعث تقویت مهارت های زبانی و تفکر منطقی می شود، بلکه خلاقیت و تفکرات نوآورانه را نیز در دانش آموزان پرورش می دهد. از طریق ادبیات داستانی، دانش آموزان می توانند با تجربیات، احساسات و نگاهی جدید به جهان پیرامون آشنا شوند که این امر در نهایت به بهبود توانایی های خالقانه آن ها منجر می شود. مقاله حاضر با استفاده از روش های توصیفی-تحلیلی به ارزیابی آثار تربیتی ادبیات داستانی بر فکر خالق در آموزش و پرورش می پردازد و به بیان الگوهای آموزشی مناسب در این زمینه می پردازد. نتیجه گیری نشان می دهد که برنامه های آموزشی مبتنی بر ادبیات داستانی در مدارس می تواند به طور قابل توجهی به ارتقای توانایی های تفکر خالق دانش آموزان کمک کند و باعث افزایش اعتماد به نفس و استقلال فکری آن ها شود.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، ادبیات داستانی ، تفکر ، خلاقیت