بررسی نقش مربی گری سازمانی در توانمندسازی منابع انسانی سازمان های ورزشی

هدف این پژوهش، بررسی نقش مربیگری سازمانی در توانمندسازی منابع انسانی سازمان های ورزشی است. پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری ۵۰۰ نفر و شامل اساتید مدیریت ورزشی، مدیران وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون های ورزشی، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک و افراد متخصص در حوزه مدیریت ورزشی است که تعداد ۳۰۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از شیوه مدل یابی معادلات ساختاری به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ای با ۵۰ سوال و ۹ مولفه است که روایی صوری آن توسط۱۲ نفر از اساتید مدیریت ورزشی و پایایی کلی آن با روش ضریب آلفای کرونباخ (۹۶۷/۰ α=) تایید گردید. داده ها نیز با روش مدل معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS ۲۴ و ۸.۵ PLS تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که مقادیر ضرایب اثر، مقادیر ارزش t ، مقدار واریانس تبیین شده و سطح معنی داری تمامی سوالات دارای اثر معناداری (۰۱/۰>P) هستند. بعلاوه، تحلیل ها نشان می دهد که مدیران سازمان های ورزشی می توانند با به کارگیری روش مربیگری ضمن توسعه ی مهارت ها و توانمندی کارکنان خود ، متناسب با اهداف و سیاستهای سازمانی از ظرفیت و قابلیت های آنها در مسیر توسعه ی عملکرد سازمان استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، سازمان های ورزشی ، کوچینگ سازمانی ، مدیران