نقش آموزش تعاملی و محیط آموزشی پویا در تقویت توانمندی های تحصیلی دانش آموزان

در عصر حاضر، تحولات گسترده در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یکی از عوامل محرک تحول در نظام های آموزشی شناخته شده است. ظهور اینترنت، ابزارهای دیجیتال و فضای مجازی، زمینه های نوینی را برای تغییر شیوه های تدریس و یادگیری فراهم نموده و آموزش تعاملی را به عنوان رویکردی نوین معرفی کرده است. این پژوهش با هدف بررسی نقش آموزش تعاملی و محیط آموزشی پویا در تقویت توانمندی های تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. در این مطالعه، با استفاده از روش مروری و تحلیل داده های حاصل از مقالات و منابع معتبر در حوزه آموزش، ابعاد مختلف تاثیر روش ها مسعود محمدپور ی مشارکتی و فناوری های نوین بر فرایند یادگیری مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که به کارگیری رویکردهای تعاملی موجب افزایش مشارکت دانش آموزان، بهبود درک مفاهیم و ارتقای مهارت های تفکر انتقادی گردیده و از طریق استفاده از فناوری های نوین، فضای آموزشی پویا و چندبعدی ایجاد می شود. علاوه بر این، نتایج حاصل از تحلیل تطبیقی نشان داد که تغییر نقش معلم از انتقال دهنده به تسهیل کننده، عاملی کلیدی در بهبود فرایند آموزشی بوده و موجب افزایش رضایت و انگیزه دانش آموزان گردیده است. در پایان، پژوهش به اهمیت سرمایه گذاری در بهبود زیرساخت های محیط آموزشی و تدوین سیاست های نوین آموزشی تاکید نموده و با ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای مدیران و معلمان، راهکارهایی جهت تحول در نظام آموزش و پرورش ارائه کرده است.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، محیط آموزشی پویا ، فناوری های نوین ، توانمندی های تحصیلی.