نقش تدریس مبتنی بر حل تعارض و انعطاف پذیری شناختی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

تدریس در محیط های آموزشی امروز نیازمند رویکردهایی نوین است تا علاوه بر انتقال مفاهیم درسی، مهارت های اجتماعی و فردی دانش آموزان را نیز تقویت نماید. هدف این پژوهش بررسی نقش تدریس مبتنی بر حل تعارض و تقویت انعطاف پذیری شناختی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با استفاده از روش مروری بود. در این تحقیق، با مرور گسترده منابع علمی منتشرشده در حوزه های آموزش مهارت های حل تعارض، انعطاف پذیری شناختی و نتایج تحصیلی، داده های کیفی و کمی استخراج و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داد که آموزش ساختاریافته حل تعارض، علاوه بر کاهش تنش های کلاسی، موجب افزایش توانمندی های فردی و اجتماعی دانش آموزان و بهبود نتایج تحصیلی گردیده است. همچنین، تقویت انعطاف پذیری شناختی به عنوان عاملی کلیدی در سازگاری با تغییرات محیطی و ارتقای خلاقیت دانش آموزان، تاثیر مستقیمی بر عملکرد تحصیلی داشته است. بر اساس تحلیل های انجام شده، مدل های پیشنهادی نشان دهنده همبستگی مثبت بین این دو مهارت و عملکرد تحصیلی می باشد. در نهایت، نتایج تحقیق بر اهمیت ادغام این رویکردهای نوین در سیستم های آموزشی تاکید نموده و راهکارهای کاربردی جهت بهبود فرآیند تدریس و افزایش اثربخشی آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

حل تعارض ، انعطاف پذیری شناختی ، عملکرد تحصیلی ، آموزش نوین