سبک شناسی انتقادی نامه فرهادمیرزا معتمدالدوله به فرمانفرما فریدون میرزا از منظر الیه های کاربردشناسی و نحوی بعد از فتنه باب سمیه آقابابایی

مطالعه ساحت زبان با هدف فهم و کشف مفاهیم اجتماعی یکی از مباحث قابل توجه است. بر اساس این رویکرد نظام مند و منسجم برآمده از زبان شناسی انتقادی و تحلیل گفتمان انتقادی، می توان در پی این بود که چگونه مفاهیم اجتماعی مانند ایدئولوژی، گفتمان های غالب، نظام های قدرت و غیره از طریق زبان بیان شده و در مراحل بعدی اساس شکل گیری آثار ادبی می شوند و همچنین با روش های گوناگون بر جهان خارج و جهان ذهنی مخاطبان تاثیر می گذارند. فرهادمیرزا، شاهزاده قاجاری از جمله برجسته ترین نویسندگان دوره قاجار و مشخصا عهد ناصری است. منشات او که به تقلید از منشات قائم مقام و بر همان سیاق ترسل و منشات نویسی دوره قاجار تحریر شده است، از موفق ترین نمونه های نثر دوره ناصری و برجسته ترین اثر اوست. در این پژوهش سبک شناختی با بررسی و تحلیل الیه های نحوی و کاربردشناسی، نمونه هایی از متن را استخراج کرده، و سپس با تحلیل انتقادی این عناصر به ایدئولوژی مولف که اساس تشکیل دهنده متن است، دست خواهیم یافت. نامه فرهادمیرزا به برادرش، فرمانفرما فریدون میرزا متشکل از جمالت ساده و مرکب و همچنین بسامد بالای کنش های گفتاری و رعایت اصول ادب است که توجه ما به نتایج این نامه را با توجه به مخاطب و موضوع، آن را در زمره مهمترین نامه های منشات او قرار می دهد. کاربرد پربسامد وجه اخباری، جمالت معل وم و اسنادی بیانگر قاطعیت بالای متن و قدرت بالای نویسنده در نثرنویسی است.

کلیدواژه ها:

زبان ، گفتمان و قدرت ، فرهادمیرزا ، منشات ، سبکشناسی ، الیه نحوی