بررسی تاثیر روانشناسی تربیتی معلمان بر بهبود کیفیت آموزش در نظام های آموزشی معاصر: نگاهی به انگیزش، خلاقیت و تعامل در کلاس درس

این مطالعه به بررسی تاثیر روانشناسی تربیتی معلمان بر بهبود کیفیت آموزش می پردازد. مسئله اصلی، ارزیابی تاثیر ابعاد روانشناختی معلمان – از جمله انگیزش درونی، خلاقیت تدریس و تعاملات موثر – بر دستاوردهای آموزشی دانش آموزان است. هدف پژوهش، شناسایی رابطه مستقیم میان ویژگی های روانشناختی معلمان و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان می باشد. برای دستیابی به این اهداف، از روش تحقیق ترکیبی استفاده شده است؛ در بخش کمی، داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد جمع آوری و با نرم افزارهای آماری مانند SPSS تحلیل شده اند، و در بخش کیفی، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مشاهده های میدانی بهره گرفته شده تا دیدگاه های عمیق تری از فرآیند تدریس و تعاملات کلاسی استخراج شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که افزایش انگیزش درونی معلمان و بهبود خلاقیت در ارائه مطالب به طور معناداری با افزایش مشارکت و بهبود نتایج تحصیلی دانش آموزان همراه است. همچنین، رفتارهای حمایتی معلمان نقش مهمی در ایجاد یک محیط آموزشی مثبت و پویا دارند که به انتقال موثر دانش کمک می کند. نتایج آماری حاصل از تحلیل های همبستگی و رگرسیون، تاثیر مثبت متغیرهای روانشناختی بر کیفیت تدریس را تایید نموده و یافته های کیفی نیز نشان دهنده اهمیت استفاده از روش های نوین آموزشی و تقویت تعاملات در کلاس درس است. پژوهش حاضر پیشنهاد می دهد که برنامه های توسعه حرفه ای معلمان بایستی با محوریت تقویت ویژگی های روانشناختی و رفتاری آنان طراحی گردد تا از این طریق بتوان به بهبود کلی فرآیند یاددهی-یادگیری دست یافت.

کلیدواژه ها:

روانشناسی تربیتی ، کیفیت آموزش ، انگیزش ، خلاقیت ، تعامل معلم-دانش آموز