درمان شناختی - رفتاری و نقش آن بر کاهش رفتارهای پرخطر در دانشجویان

رفتارهای پرخطر، رفتارهای بالقوه مخربی هستند که افراد به طور ارادی یا بدون اطلاع از عواقب احتمالی مرتکب می شوند. انواع رفتارهای پرخطر عبارتند از پرخاشگری و خشونت، مصرف سیگار، قلیان و مواد مخدر و رفتار جنسی پیش از ازدواج. امروزه گرایش به رفتارهای پرخطر در بین نوجوانان و جوانان به یکی از دغدغه های اصلی جوامع تبدیل شده است، زیرا نوجوانان و جوانانی که گرایش بیشتری به رفتارهای پرخطر دارند، پیشرفت تحصیلی کمتری دارند، گرایش بیشتری به خودکشی داشته و احتمال مرگ و میر و ابتال به بیماری های مرتبط با رفتارهای پرخطر در آنها بیشتر است. این پژوهش به روش مروری و از نوع کتابخانه ای و با هدف بررسی رابطه درمان شناختی - رفتاری و کاهش گرایش به رفتارهای پرخطر در دانشجویان انجام گرفته است. مداخلت درمانی شناختی – رفتاری مبتنی بر تمرین به عنوان نوعی درمان روانشناختی، می تواند به دانشجویان کمک کرده تا یاد بگیرند چگونه الگوهای فکری مخرب یا مزاحمی را که تاثیر منفی بر رفتار و هیجاناتش اندارد، شناسایی کرده و تغییر دهند و لذا ارائه این نوع مداخله در کاهش گرایش به رفتارهای پرخطر در دانشجویان موثر است.

کلیدواژه ها:

جوانان ، درمان شناختی - رفتاری ، دانشجویان ، رفتار درمانی ، رفتارهای پرخطر