مقایسه اثبات نفع در حقوق عمومی و خصوصی

هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثبات نفع در حقوق عمومی و خصوصی بصورت تحلیلی می باشد. لزوم وجود نفع به اندازه ای روشن است که توجیه طوالنی آن را غیر ضروری می نماید. نفع به هر اندازه ای که وجود داشته باشد کافی است و می تواند مادی یا معنوی باشد. البته باید توجه داشت که اشخاص نمی توانند نقش "دادستان" را ایفا نمایند؛ بدین معنا که چنانچه شخصی حقوق اشخاص معینی را اعم از حقیقی و حقوقی تضییع نموده باشد، سایر اشخاص حق ندارند علیه فاعل، اقامه دعوا نمایند و تنها شخصی که حق او تضییع شده، علیه فاعل دارای چنین حقی می شود. البته هر گاه حق تضییع شده متعلق به کل جامعه باشد، یعنی عمل فاعل جرم شمرده شود، تنها نماینده کل جامعه، یعنی دادستان یا قائم مقام وی حق اقدام علیه فاعل را دارد و اگر حق شخصی یا اشخاص معینی نیز بر اثر ارتکاب جرم تضییع شده باشد، آنها نیز می توانند در جهت احقاق حقوق خصوصی خویش علیه فاعل اقدام نمایند. دعوای خصوصی ناشی از جرم دعوایی است که به منظور جبران ضرر و زیان مادی، معنوی یا منافع ممکن الحصول از سوی بزهکار یا جانشین وی اقامه می شود.

کلیدواژه های مقایسه اثبات نفع در حقوق عمومی و خصوصی:

اثبات نفع ، حقوق عمومی ، حقوق خصوصی