نقد و بررسی نظریه رکن رابع در مکتب شیخیه

شیخیه به فرقه های اطلاق می شود که با اعتقاد پیروی از شیخ احمد احسایی را عصر قاجار ایجاد کردند. معتقدند که این اسرار یا اشت که تا قبل از شیخ احمد احسایی قابلیت بروز آن وجود نداشت و این اسرار توسط شیخ احسایی آشکار شد. احسایی و شاگردانش به حدی از آموزه های شیعه فاصله گرفتند که تعدادی از علمای عصر قاجار به روی طریقتشان پر اختلاف؛ رویاگرایی، اعتقادات و ارائه سخنان عجیب و غریب، اعتقاد به وجود رکن رابع را هر عصری به عنوان نائب و باب امام که روایت و فعل عین امام معصوم است، از یکدیگر اعتقادات این فرقه می باشد. روندش تاریخ حاضر پس از مرور امالی برخی مطالب و مبانی ایشان به تدریج به نقد و بررسی نظریه رکن رابع پرداخته می شود. شیخیه معتقدند امام غائب نمی تواند رافع اختلاف و مشکلات باشد و اگر شخص غائب کفایت می کند، خدا خداوند غائب بوده و نیازی به ارسال رسول ندارد، لذا باید شخصی به عنوان نائب امام واجد اشتیاق باشد که امکانات صفات حضرت باشد؛ این شخص سابقا بر این به لیل عدم فهم و استعداد مرموی بوده و خداوند آن را توسط شیخ احمد احسایی ظاهر ساخت. شیخ احسایی علمش را از امامان اخذ کرده و رویا مطالب خدا معصوم و مصداق از اشتباه است.

کلیدواژه ها:

رکن رابع ، شیخیه ، شیخ احمد احسایی ، کریمخان ، کرمانی