تحلیل و بررسی چالش های تجارت بین الملل در کشور های آسیایی

تجارت بینالملل یکی از مباحث کلیدی و پیچیده در دنیای معاصر است. در ایران، به دلیل سابقه نفتی و عدم نیاز به درک عمیق در این حوزه، سطح دانش در زمینه تجارت بینالملل پایین است. تجارت بینالمللی مبادلهای است، شامل کالا یا خدمات مختلف، که حداقل در میان دو کشور صورت می پذیرد. این مبادالت می تواند در قالب واردات یا صادرات باشد. در واقع تجارت بینالملل روشی برای تعامل اقتصادی میان نهادهای بینالمللی است و نمونه های از پیوند اقتصادی می باشد. تئوری های یکپارچگی اقتصادی معموال بر وابستگی متقابل کشورها در تجارت تاکید دارند. با این حال با توجه به وابستگی کشورهای در حال توسعه به روابط اقتصادی با دیگر مناطق، بررسی سیستم جهانی تجارت به عنوان یک شبکه پیچیده تجاری ضروری به نظر می رسد. این مساله بخصوص در مورد ایران و در دوران تحریم های بین المللی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تحلیل شبکه قادر به نشان دادن موقعیت و جایگاه کشورها در شبکه بین المللی تجارت (WTN) است. این مقاله از شاخص های وزن دار تحلیل شبکه نظیر گره درجه، گره شدت و شاخص های روابط تجاری مرتبه باالتر در تعاملات بین المللی نظیر شاخص خوشه بندی و مرکزیت برای بررسی الگوی تجاری ایران و شرکای عمده آن در آسیای غربی استفاده می کند. نتایج این مطالعه نشان داد از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ کشورهای منتخب غرب آسیا، افزایش بیشتری در تعداد شرکای تجاری و حجم تجارت انجام شده، داشته اند. براساس شاخص مرکزیت مشخص شد که در بین کشورهای مورد مطالعه تنها کشور امارات در تمامی سالها در هسته شبکه تجارت جهانی قرار گرفته است، کویت در حاشیه سوم و سایر کشورها و ایران بیرون از حاشیه شبکه تجارت جهانی جای گرفته اند.

کلیدواژه ها:

تحلیل شبکه ، شبکه تجارت جهانی ، ساختار تجاری