تحلیل نقش خودتوسعهای و هوش فرهنگی در افزایش خوشبینی آموزشی معلمان ابتدایی شهر سقز

پژوهش حاضر به بررسی ارتباط میان خودتوسعهای و هوش فرهنگی با خوشبینی آموزشی معلمان ابتدایی در شهر سقز پرداخته است. این تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل تمامی معلمان ابتدایی شهر سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به تعداد ۷۶۹ نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، ۲۶۰ نفر تعیین شد و نمونه گیری به روش در دسترس انجام گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودتوسعه ای معلمان ایکس یو (۲۰۰۷)، هوش فرهنگی انگ و همکاران (۲۰۰۴) و خوشبینی آموزشی معلم بیرد و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در سطح توصیفی، از فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد بهره گرفته شد و در سطح استنباطی، از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تک متغیره استفاده گردید. نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار رفت. نتایج نشان داد که بین خودتوسعهای و هوش فرهنگی با خوشبینی آموزشی معلمان ابتدایی شهر سقز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P<۰.۰۱). همچنین، خودتوسعهای می تواند به طور مثبت و معناداری خوشبینی آموزشی معلمان را پیش بینی کند (P<۰.۰۱). در نهایت، بین مولفه های هوش فرهنگی شامل فراشناختی، شناختی، انگیزشی و رفتاری با خوشبینی آموزشی نیز رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (P<۰.۰۱).

کلیدواژه ها:

خودتوسعه ای ، هوش فرهنگی ، خوشبینی آموزشی ، معلمان ابتدایی ، شهر سقز