تاثیر تمرینات تناوبی با شدت باال بر برخی عوامل استرس اکسیداتیو و آنتیاکسیدانی در زنان یائسه مبتلابه دیابت نوع۲

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین تناوبی با شدت باال بر برخی عوامل استرس اکسیداتیو و آنتیاکسیدانی زنان یائسه مبتلابه دیابت نوع۲ بود. روشکار: مطالعه حاضر بهصورت کارآزمایی بالینی در۴۰ نفر زن مبتلا به دیابت نوع دو اجرا گردید، که بهصورت تصادفی به دو گروه (۲۰) نفری تقسیم شدند: کنترل و تمرین. پروتکل تمرین تناوبی به مدت شش هفته با شدت ۸۵ تا۹۵ درصد ضربان قلب ذخیره اجرا گردید. نمونه گیری خونی (پنج سیسی) پیش و پس از شش هفته مداخالت دریافت شد. بهمنظور بررسی تغییرات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه، توسط نسخه ۲۵ SPSS به کار گرفته شد (۰۵/۰p≤ .) یافتهها: مقادیر ظرفیت آنتیاکسیدانیتام و گلوتاتیون احیای سرم در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری نشان نداد (۰۲۸/۰p=). سطوحمالوندیآلدئید سرم در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت معناداری نداشت (۰۱۲/۰p=.) بحث ونتیجه گیری: به نظر میرسد که مداخله تمرینات تناوبی با شدت باال در کوتاه مدت باعث کاهش سطوح آنتی اکسیدانی و افزایش عوامل استرس اکسیداتیو در زنان مبتلابه دیابت نوع ۲ میگردد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی با شدت باال ، ظرفیت آنتیاکسیدانیتام ، گلوتاتیون احیاء ، مالوندیآلدئید