انتخاب ژنوتیپ مقاوم به خشکی سویا به کمک بیوپلیمر طبیعی کیتوزان جهت مدیریت بحران کم آبی

کمبود آب در بخش کشاورزی منجر به پیامدهایی ازجمله افزایش حمله حشرات، افزایش آفات و بیماری های گیاهی، افزایش شوری و در نتیجه کاهش حاصل خیزی خاک، کاهش تولیدات زراعی، دامی، باغی و همچنین کاهش تولیدات در سایر حوضه های دیگر بخش کشاورزی شده که همگی زمینه را برای کاهش درآمد، افزایش فقر و مهاجرت کشاورزان فراهم آورده و به عنوان چالش هایی کلی در پیش روی توسعه بخش کشاورزی مطرح هستند. تلاش بر این است تا با انتخاب ژنوتیپ مقاوم از طریق دستکاری ژنتیک و یا انتخاب ژنوتیپ هایی که اندام های آنها در برابر خشکی گیاه را مقاوم می کنند و بحران کم آبی را مدیریت می کنند. بنابراین برخی متخصصین برآنند تا در این راستا گام هایی بردارند. این پژوهش نیز در این جهت اقدام کرده است. بنابراین اقدام به تهیه ژنوتیپ های پرکشت پارسا، صبا، رحمت و ویلیامز از موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج شد. صفات مورد مطالعه شامل وطن خشک ساقه، برگ و کل گیاه و سطح برگ بود. نتایج این پژوهش نشان داد که ژنوتیپ ویلیامز با کاربرد کیتوزان در شرایط خشکی از سطح برگ و ماده خشک موجود در اندام های هوایی مناسب و پایداری برخوردار است. استفاده از این ژنوتیپ مدیریت مناسبی در مواقع بحرانی کمبود آب را به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

کمبودآب ، عملکرد ، خشکسالی