مروری بر نقش و اهمیت نشانگرهای CD۴۴ و CD۱۳۳ در سرطان مری انسانی

سرطانهای دستگاه گوارش، بهعنوان یکی از شایعترین و مرگبارترین بدخیمیهای انسانی، بار سنگینی بر نظام سلامت جهان تحمیل میکنند. سرطان مری با دو زیرگروه اصلی آدنوکارسینوما و کارسینومای سلول سنگفرشی، بهدلیل تشخیص دیرهنگام و ماهیت تهاجمی، پیش آگهی ضعیفی دارد و میزان بقای پنج ساله بیماران حدود ۲۰ است. در سالهای اخیر، سلولهای بنیادی سرطانی (CSCs) بهعنوان عامل اصلی مقاومت به درمان، عود بیماری و متاستاز مورد توجه قرار گرفته اند. با این حال، نشانگرهای دقیق CSCs در سرطان مری هنوز به طور کامل شناسایی نشده اند. در این میان، CD۴۴ و CD۱۳۳ بهعنوان نشانگرهای احتمالی CSCs در سرطانهای دستگاه گوارش، مورد توجه جدی قرار گرفته اند. CD۴۴، یک گلیکوپروتئین تراغشایی است که نقش کلیدی در فرآیندهای تهاجم و متاستاز سلولهای سرطانی ایفا میکند. برخی مطالعات نشان داده اند که افزایش بیان این نشانگر با پیش آگهی ضعیف و مقاومت به درمان در سرطان مری مرتبط است. از سوی دیگر، CD۱۳۳ نیز به عنوان نشانگر دیگری برای CSCs در انواع سرطان، معرفی شده است و اگرچه که برخی مطالعات ارتباط معناداری میان بیان CD۱۳۳ و پیشآگهی سرطان مری گزارش نکرده اند، اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد CD۱۳۳ ممکن است در پیشرفت تومور و مقاومت به درمان های رایج، نقش داشته باشد. با وجود پیشرفت های اخیر در شناسایی نشانگرهای CSCs، نتایج مطالعات در مورد نقش CD۴۴ و CD۱۳۳ در سرطان مری متناقض است. برخی مطالعات افزایش بیان این نشانگرها را با ویژگیهای کلینیکوپاتولوژیک نامطلوب و پیش آگهی ضعیف مرتبط دانسته، در حالی که دیگر تحقیقات، چنین ارتباطی را تایید نکرده اند. به طور کلی، CD۴۴ بهعنوان نشانگر پیشآگهی مناسبتری در مقایسه با CD۱۳۳ برای سرطان مری پیشنهاد شده است. بدیهی است که از طریق انجام مطالعات جامع تری که دارای جمعیت های آماری بزرگ تر و روش های دقیقتری باشند، میتوان با شناسایی دقیقنشانگرهای CSCs در سرطان مری، نهایتا به توسعه استراتژی های درمانی هدفمند و بهبود پیش آگهی بیماران مبتلا بهاین سرطان کمک نمود.

کلیدواژه ها:

سرطان مری ، سلولهای بنیادی سرطان ، CD۴۴ ، CD۱۳۳