ارتباط rs۱۳۲۶۶۶۳۴ با دیابت نوع ۲ و پروفایل التهابی آن در جمعیتی از استان مازندران: مطالعه مورد شاهدی

دیابت یک اختلال بالینی و ژنتیکی است که با هیپرگلیسمی مشخص می شود که می تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد. عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در پیشرفت بیماری دارند. انواع تک نوکلئوتیدی در تعامل با عوامل محیطی ممکن است فرد را مستعد پیشرفت بیماری کند. در این مطالعه ارتباط rs۱۳۲۶۶۶۳۴ با دیابت نوع (T۲D) ۲ و عوامل مرتبط با التهاب در شرق استان مازندران بررسی شد. در مجموع ۱۳۳ بیمار و ۱۲۸ کنترل وارد این مطالعه شدند. نمونه خون برای سنجش بیوشیمیایی و آنالیز DNA گرفته شد. قند خون ناشتا، HbA۱c، HOMA-IR، IL-۱۷، IL-۳۵ و سطوح انسولین اندازه گیری شد. برای بررسی ژنوتیپ نمونه ها برای rs۱۳۲۶۶۶۳۴ از تکنیک PCR-RFLP استفاده شد. فراوانی آلل T و C در بیماران T۲D به ترتیب ۰/۲۳۳ و ۰/۷۶۶ و در گروه کنترل به ترتیب ۰/۲۵۳ و ۰/۷۴۶ بود. فراوانی آلل C (الل خطر) در بیماران مبتلا به T۲D بیشتر از گروه شاهد بود، اگرچه تفاوت معنیداری مشاهده نشد. تفاوت معنیداری بین ژنوتیپهای TT و گروه CT+CC بر اساس سطح IL-۳۵ در بیماران و گروههای کنترل وجود نداشت. در گروه CT + CC، HOMA-IR در بیماران T۲D به طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل بود .(P<۰.۰۰۱) فراوانی آلل خطر rs۱۳۲۶۶۶۳۴ در بیماران مبتلا به T۲D بیشتر از گروه شاهد در استان مازندران بود. با توجه به نتایج تحقیق، پلی مورفیسم rs۱۳۲۶۶۶۳۴ را می توان به عنوان یک عامل موثر بر مقاومت به انسولین در جمعیت مورد مطالعه در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع ۲ ، rs۱۳۲۶۶۶۳۴ ، SLC۳۰A۸ ، IL-۱۷ ، IL-۳۵