مشکل مکان پوشش حداکثر با نشانگرهای دسترسی

مشکلات مکان پوشش حداکثر به دلیل کاربردهای عملی را محلهای آنها در سناریوهای واقعی که در آن امکان برآوردن تقاضای کل وجود ندارد به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند به عنوان مثال از این راه حل ها می توان برای ارائه کمک های بشر دوستانه با اختصاص ایستگاههای بازسازی بیمارستانها و خدمات تجاری استفاده کرد. با این حال پوشش معمولا بر اساس توانایی مشتریان برای دستیابی به امکانات یا توانایی تسهیلات برای ارائه خدمات به مشتریان در یک منطقه معقول یا شعاع یا در یک زمان خدمات محدود است. در این مطالعه ما فرض میکنیم که تسهیلات دارای یک منطقه خدماتی محدود هستند در حالی که افراد در مرکز تقاضا دارای درجه تحرکی هستند که شامل یک مسافت سفر معقول برای جستجوی تقاضای خود است. بر اساس فرض اخیر، ما یک مشکل مکان پوشش حداکثری را تعریف می کنیم که معیار دسترسی را بهینه میکند. این یک مجموع وزنی از شاخصهای دسترسی است که بر اساس پوشش مرکز تقاضا، تعداد مرکز تقاضا با دسترسی به فرصت ها در شعاع تحرک خود تعداد و مکان فرصتها تابع هزینه سفر، و تفکیک مکانی است. ما مسئله بهینه سازی خود را از طریق یک برنامه خطی عدد صحیح مختلط فرموله میکنیم یک مرحله آزمایشی بر روی نمونه های تولید شده به طور تصادفی نشان میدهد که یک حل کننده تجاری قادر به دستیابی به را محل های نزدیک به بهینه در زمانهای محاسباتی معقول برای نمونه های بزرگ است. علاوه بر این ما از داده های منطقه ای از لحاظ اقتصادی محروم در تبریز برای انجام یک تحلیل حساسیت برای سرویسهای مختلف و شعاعهای تحرک استفاده میکنیم. در نهایت ما بهترین بدترین روش خطی را برای به دست آوردن مقدار پارامترهای وزنی که ترجیحات ذهنی را برای شاخصهای مختلف دسترسی نشان میدهند پیاده سازی میکنیم