بررسی عملکرد نانو آلومینا به صورت پوشش سطحی بر خصوصیات مکانیکی بتن پلیمری با تمرکزبر مقاومت سایشی

در این پژوهش تاثیر ذرات نانو و پلیمر، در افزایش مقاومت و دوام بتن، مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته است. در ابتدا نمونه های آزمایشگاهی بتن با مقادیر۰ ، ۵ ، ۱۰ و ۱۵ درصد از لاتکس پلیمری استایرن بوتادین و درصد فوق روان کننده با مقادیر ۰ ، ۸ / ۱ ، ۲ و ۲ / ۲ درصد و برای سنین ۳ ، ۷ و ۱۴ روز در قالب های استوانه ایبه قطر ۵ / ۲۹ سانتی متر و ارتفاع ۵ / ۱۰ سانتیمتر و در مجموع ۴۸ نمونه ساخته شد. برای آزمایش مقاومت سایشی بتن از روش ASTM C۱۱۳۸ و تکنیک پاششمحلول ذرات نانو بر سطح نمونه ها استفاده شده است. اجسام جامد معلق در آب توسط ساچمه های فلزی شبیه سازی شده اند. هر نمونه به مدت ۴ ساعت در معرضتست سایش قرار گرفته اند. در نهایت پارامتر درصد سایش نمونه ها به دست آید. با افزایش مقدار ذرات نانو در سطح، مقاومت سایشی بتن نیز افزایش یافت و درنتیجه درصد سایش کاهش پیدا کرد. مقاومت سایشی بتن با افزایش مقدار ذرات پلیمر بهبود یافته و در محدوده ۵ الی ۱۰ درصد به حداکثر مقدار خود رسید.

کلیدواژه ها:

نانو آلومینا ، مقاومت سایشی بتن ، ، بتن پلیمری ، فرسایش